Experimentcafé over pijn
Wat als ... er een eenvoudig toestel zou bestaan dat meerdere keren per dag je pijn registreert? Zo weet je arts precies hoe het met je gaat en kan die je een behandeling op maat geven. Dat is het idee achter Dolox. Tijdens het Experimentcafé over pijn van Comon in samenwerking met Avansa regio Gent, toonde een team van Gentenaars voor het eerst hun uitvinding 'Dolox' aan de wereld. Pijnpatiënten, zorgverleners, mantelzorgers etc kwamen Dolox uittesten. En belichtten we ’pijn’ ook nog vanuit andere invalshoeken. Bekijk hier een korte reportage.
Uittesten van Dolox, een slim horloge om je pijn te registreren
De uitvinders gingen naar huis met een heleboel waardevolle feedback. Zoals dat van twee dames in een rolstoel. Zij waren enthousiast over het handig gebruik van het toestel: "Hier kan iedereen mee aan de slag, niet enkel digibeten". Zij zouden het zelf ook gebruiken om discreet en snel hun pijnwaarden te kunnen ingeven wanneer hun pijn toeneemt. "Nu houden wij een geschreven dagboek bij, wat nogal omslachtig is. Bovendien relativeer je al snel het pijnniveau wanneer je je dagboek ’s avonds invult", vertelden ze. Dolox is eenvoudig horloge met enkel de vragen en meer moet dat voor hen niet zijn. Zij willen geen uurwerk waar ook nog andere apps op staan.
“Het is vreemd dat ziekte, naast liefde, strijd en jaloezie, niet een van de belangrijkste literaire thema’s is."
Een verdieping lager ging een groepje aan de slag met literaire fragmenten rond pijn tijdens de Literaire ontmoeting over pijn. Samen je laten raken door literatuur en poëzie, zorgde voor een intiem gesprek met beklijvende uitspraken. Bijvoorbeeld ‘Ik herken mij in de quotes van Frida Kahlo, die ondanks haar ziekte toch blijft doorgaan, ook als ze hier telkens haar grenzen overschrijdt.' Of 'Door chronisch ziek te zijn, verlies je soms vrienden omdat je een afspraak moet afzeggen, en dan nog eens afzeggen, en daarna nog eens verplaatsen. Niet iedereen heeft daar begrip voor.' En 'Soms is het moeilijk om niet zichtbaar ziek te zijn, je zou, net als het personage in het boek van Hannah Bervoets, willen slepen met je been zodat anderen ook echt zien dat je ziek bent’.
"Waar zit de pijn?"
Vervolgens kon je de hele avond lang binnen- en buitenwandelen in het Filocafé over pijn. Vanuit de vraag 'Waar zit de pijn?’ werden allerlei denkregisters opengetrokken en werd onderzocht of en zo ja wat de verschillen zijn tussen fysieke en mentale pijn. Alex, de filosofisch begeleider, werd vooral geraakt door de vriendelijkheid van de aanwezige pijnpatiënten. "Mocht ik zo’n pijn hebben, dan zou ik wellicht in een hoekje kruipen. Deze mensen leven dagelijks met zo’n pijn en moeten een heel proces hebben doorgemaakt om er gewoon met een glimlach bij te zitten."
"Je staat ermee op en je gaat ermee slapen."
Tot slot ging in het Krookcafé het panelgesprek Ge zijt niet alleen ... met pijn door, in samenwerking met BlinkOut. Drie pijnpatiënten vertelden er openhartig hoe het is om dagelijks met pijn om te gaan. Opvallend vaak kwam ‘onzichtbare pijn’ ter sprake, en hoe frustrerend het is als mensen zeggen 'je ziet dat niet aan jou’. Zeker als dat mensen zijn die dicht bij je staan. Lynn, een van de spreeksters in het panelgesprek, vertelt hoe ze metaforen rond pijn heeft ontwikkeld met haar kinderen. Ze vergelijkt zichzelf op erge momenten met een cactus, waardoor de kinderen perfect weten hoe laat het is en hoe ze rekening kunnen houden met hun mama. Ook het verdriet dat met pijn samengaat en dat nooit weggaat, wordt benoemd. "Je staat ermee op en je gaat ermee slapen."
